ఒక స్వప్నం నిజమైన వేళ,
నా కనులను కన్నీరు కప్పేసింది,

ఆ సత్యం నీవైన వేళ,
నా పెదవిని చిరునవ్వు ముంచేసింది.

శాసించే హృదయం కూడ,
నువ్వు శ్వాసించే గాలిలో కలిసిపోయింది.

ఆశించే ఆలోచన కూడ,
నీ ఆనందం కోసం పరితపిస్తుంది.

చివరికి నా అనుకున్న నా జీవితం కూడ,
నాకంటూ ఒక్క నిమిషాన్ని కూడ పంచలేనంటుంది.



నీ కొసం ఎంతగా వెతికాను అంటే,
కరిగే కాలం కన్నీటి ప్రవాహం అయినంత,

నీ గురించి ఎంతగా ఆలొచిస్తున్నాను అంటే,
హృదయపు శబ్ధం కుడా నీ నామం అయినంత.

నీ వెతుకులాటలో ఎంత ప్రేమను నింపుకున్నాను అంటే,
ఆ విరహపు ప్రేమ విలువ కట్టలేని వజ్రం అయినంత.

నీ కోసం ఎంతగా తపించాను అంటే,
ప్రాణంపోతున్నా కూడ చివరి చూపులో నీ రూపన్ని నింపుకుందామని ఎదురుచూసినంత.






మొదటి చూపులోనే కనులలో నిండిన రూపాన్ని మదిలో చేర్చద్దని,
వారిద్దామనుకున్నాను కాని నా ఆలోచనల ముందు ఓడిపోయాను.

గుండెలో రాసుకున్న మాటలన్ని గుట్టుగా దాచుకోకుండా,నీమనసుకి చేరవేద్దమనుకున్నాను,,,
కాని బయటపడనివ్వని నా పెదవి ముందు ఓడిపోయాను.

క్షణానికి ఒకసారన్నా నిన్ను చూడాలని నీ దరిచేరాలని నా మనసు తహతహలాడినా,
రవికాంతిని నింపుకున్న నీ ముఖతేజస్సు చూసే శక్తి నా గుండెకి లేక నీ అందం ముందు ఓడిపోయాను.

నీ మనసులో నేను లేనని తెలిసి, నా మనసులో దాచుకున్న ప్రేమని సమాది చేద్దమనుకున్నా,
గుండెపగిలి చిందుతున్న కన్నీటిని ఆపుకోలేని నా కనుల ముందు ఓడిపోయాను.

మనసుకి తగిలినా గాయాలన్ని తట్టుకుంటూ, తిరిగి నీ ప్రేమకోసం ప్రయత్నిస్తున్నా,
నా ప్రేమను కన్నీరుగా మార్చిన, నీ మనసు ముందు ఓడిపోయాను.

నా ప్రేమను పంచలేక, నీ ప్రేమను పొందలేక, మనసు నిండా నింపుకున్న ప్రేమ,
తుదిశ్వాసతోపాటూ వదిలి వెళ్ళిపోయిన, చివరికి ప్రేమ ముందు కూడా ఓడిపోయాను.




నువ్వు "నన్ను మరిచిపో"మని చెప్పిన.....

కనుల సరస్సులో ప్రేమ ఇంకా ఇంకిపోకుంది,

హృదయ స్పందనలో ప్రేమ ఇంకా ఆగిపోకుంది,

మది గదిలో ప్రేమ ఇంకా ఖాళీకాకుంది,

ఆలోచనని ఆణిచిపెట్టినా, జ్ఞాపకం కరిగిపోనంటుంది.

నీ ఊహలేని క్షణాన్ని కాలం దరిచేరనీయనంది.

ఇంక ఎలా మరి నిన్ను మరిచిపోయేది....?

ఒక్క మాటలో చెప్పనా నా జీవితంలో ప్రతిరోజు....

నిదుర కరిగిన కనులకు మొదటి రూపం, రెప్పవాల్చే కనులలో చేరే చివరి అందం నీ ఆలోచనే.

బాల్యం- బాహ్యప్రపంచపు వసంతంలో.. ఊహలు చిగురించే ప్రాయం.

యవ్వనం-ఎన్ని అడ్డుగోడలు నిలిచినా గమ్యం చేరే తిరుగులేని కిరణం

స్నేహం-తనజీవితాన్ని తీరంతో  పంచుకునే అలల బంధం.

ప్రేమ-ఇరుమనసుల శృంగారంలో ప్రసవించిన బంధం

పెళ్ళి- ఎండ,చిరుజల్లు అనే రెండు వేరువేరు జీవితాల కలయికలో విరిసిన హరివిల్లు.

సంతానం- అనురాగల వృక్షానికి పుష్పించన ప్రేమ కుసుమం.

వృధాప్యం-కాలభానుడి వేడికి వయసుసంద్రం ఆవిరై,మృత్యుమేఘపు అంచులు చేరబోయే ప్రాణజలం.

మరణం-కొత్తలోకంలొ ఉదయించడానికి అస్తమించిన జీవితం.







మనసు ఉదయంలేని.... చీకటి లోకం.... నిన్ను కలిసేదాక.
అలోచనలు అలుపెరగని అలలు.... నీ పిలుపుల తీరం చేరేదాక.

మొగ్గతోడిగిన పువ్వులా నిన్ను చూసి సిగ్గులొలకపోసే నా మనసు.
తిరుగులేని కిరణంలా నీ మనసుపై ప్రేమను ఎలా ప్రకాశింపచేసిందో....

అంగీకారభావంతో ఈ అరుణోదయాన్ని ఆహ్లాదపరుస్తూ నువ్వొస్తావని ఎదురుచూసూ..
నిన్ను కలిసిన ప్రతిక్షణాన్ని నా మనోజాబిల్లి చుట్టూ చుక్కలుగా పేరుస్తూ..

విసుగు చెందిన ఉదయం కూడ విధిని వదిలి వెళ్ళిపోయింది.
వెలుగు నిండిన ఆశ కూడా కనుల నుండి జారిపోయింది.

కలలు కన్నీళ్ళుగా అలల తోడు చేరి నన్ను ఒంటరిని చేస్తుంటే.
మనసు తనకు ప్రేమను పంచలేకపోయవని ఎగతాళిచేస్తుంటే..

వెళ్ళిపోతున్న ప్రియా నా కలలకు కళ్ళెంవేస్తూ,ఆ అలలకు ఎదురెళ్తూ.
నీ కనుల నుండి దూరంగా... ఈ లోకం నుండి శాస్వతంగా....
 
 
నా గుండెల్లొ దాచుకునే ఆనందాల ఐశ్వర్యం నీ స్నేహం.

నా ఒంటరితనానికి ప్రేమను పంచే అనురాగబంధం నీ స్నేహం.

నా జీవనప్రయాణంలో అలసిపోయి సేదతీరే ప్రతి మజిలి నీ స్నేహం.

బాధలు నిండిన నా చీకటి జీవితంలో ఆనందాల వెన్నెల నీ స్నేహం.

పరిచాయలు ఎన్ని వున్న గుండెలో ప్రతిక్షణం వినిపించే స్పందన నీ స్నేహం.

                          నా ఆలోచనలకు, నా ఇష్టాలకు, నా చిరునవ్వులకు నిలువుటద్దం నీ స్నేహం.

                            ఏకాతంలో జారే కన్నీరు నీ స్నేహం.... బాధల్లో భుజంతట్టే ఓదార్పు నీ స్నేహం..
 
 
 
నిను చూసిన మరుక్షణం నన్ను మరిచి నీవెంట నడిచే సమయాన,
ఈ మనసే నాది, అది వినే మాటే నీది.

కనులకు కమ్మిన నీ రూపం ప్రపంచాన్ని కప్పేస్తుంటే,
నా మనసే ఓ మాయ, నీ మాటే ఓ మంత్రం.

నీను చేరుకోవాలని నీలో కలిసిపోవాలనే ప్రయత్నంలో,
నా మాటే ఓ కెరటం, నీ మనసే నా తీరం.

నా ప్రేమను నీకు తెలియజేసే సమయానా,
నా మనసే ఓ మౌనరాగం, నీ మాటే నాకు అంగీకారభావం.

నీలో ఆ ప్రేమ లేదని తెలిసిన మరుక్షణాన,
నీ మాటే ఆయుధం, నా మనసే మానని గాయం.

అరవిరిసిన చిరునవ్వులు, అలరించిన చెలి చూపులు అబద్ధం అని తెలిసినప్పుడు,
నీ మనసే ఓ మోసం, నా మాటే ఇక మౌనం.