రెప్పలు చాటున దాగిన అందంతో....
పెదవుల మాటున దర్శించిన దరహాసంతో....
చూసిన నిన్ను వర్ణిద్దామంటే మనసు మాటని మౌనం కప్పేస్తుంది....
రాసిద్దామంటే  భిడియమేదో అక్షరాన్ని ఆపేస్తుంది...

ఆశగా అడగగా మౌనం మన్నించి, భిడియాన్ని బంధించగా
హృదయబృంధావనం నుండి విరిసిన ఒకే ఒక్క భావపుష్పం

(నీ వికాసిత నయనాలతో నా మనసుని రమించిన ఓ చెలి,
ఒక్క సారి నీ మనొశికరం నుండి నా ప్రేమ సెలయేరుని జారనివ్వు....
ఆ ప్రేమజలపాతపు హోరులో నా గుండెచప్పుడు విను,
క్షణంకో కోటిసార్లూ నీ పేరే స్మరిస్తుంటుంది,
ప్రతి భిందువులోను నీ రూపే ప్రతిభింభిస్తుంది.)