ప్రతి భిందువులోను నీ రూపే ప్రతిభింభిస్తుంది.

రెప్పలు చాటున దాగిన అందంతో....
పెదవుల మాటున దర్శించిన దరహాసంతో....
చూసిన నిన్ను వర్ణిద్దామంటే మనసు మాటని మౌనం కప్పేస్తుంది....
రాసిద్దామంటే  భిడియమేదో అక్షరాన్ని ఆపేస్తుంది...

ఆశగా అడగగా మౌనం మన్నించి, భిడియాన్ని బంధించగా
హృదయబృంధావనం నుండి విరిసిన ఒకే ఒక్క భావపుష్పం
(నీ వికాసిత నయనాలతో నా మనసుని రమించిన ఓ చెలి,
ఒక్క సారి నీ మనొశికరం నుండి నా ప్రేమ సెలయేరుని జారనివ్వు....
ఆ ప్రేమజలపాతపు హోరులో నా గుండెచప్పుడు విను,
క్షణంకో కోటిసార్లూ నీ పేరే స్మరిస్తుంటుంది,
ప్రతి భిందువులోను నీ రూపే ప్రతిభింభిస్తుంది.)

ఇది ప్రేమేనా?

ఆలోచనలను ఆక్రమించావు,
మనసుని మాయ చేశావు,
కనులను కప్పేశావు,
మాటను మౌనం చేశావు,

ఇది ప్రేమే కదా..

ఆలోచనలు ఆక్రమించావు ఆవేదనతో,
మనసుని మాయ చేశావు మోసంతో,
కనులని కప్పేశావు కన్నీటితో,
మాటను మౌనం చేశావు మరణంతో

ఇది ప్రేమేనా?

చల్లని మీ స్పర్శకై తిరిగి పరితపిస్తూ

 మేఘం వర్షించలేదంటే నీరు లేదని కాదు
మనసు స్పందించలేదంటే ప్రేమ లేదని కాదు
చల్లని స్పర్శ ఏదో తమని తాకలేదని అర్ధం..

మాట పెదవి దాటలేదంటే గొంతు మూగబోయింది అని కాదు
కవిత కలం దాటలేదంటే మనసు మౌనమయింది అని కాదు
అసహనపు భావనేదో మనసుని కప్పేసిందని అర్ధం..

మనసుపై ఆ ముసుగుని తొలగిస్తూ....చల్లని మీ స్పర్శకై తిరిగి పరితపిస్తూ
                                                                             
                                                                                     మీ....
                                                                            (మనసులో కురిసిన వెన్నెల)